Thursday, February 23, 2012

एन ग्रीष्मात

तुला फक्त उसवलेला अंधारच दिसतो
दिसत नाही हा उजेड, हा आकाशदिवा
दिसत नाहीत या बागा, ही फुले?
सवाल केला दोस्ताने

खरच चुकलेच माझे जरा
मी ही बांधून घेतली होती
ओंगळ झापडे, काळोखाची
पटले मला मित्राचे
डोळे लावले प्रकाशाचे

दिसला खूप खूप उजेड
दिसल्या सुंदर सुंदर बागा
दिसली रंगीबेरंगी फुले
गुलाब, डेलिया आणि
कार्नेशन्स!

इतक्यात ती चिमुकली आली समोर
त्याच फुलांचा गुच्छ घेऊन
"एक तरी घ्या, साहेब. इस रुपयाला देते.
बोनी करा साहेब. अजून च्यापन पिली नाय,"
म्हणाली ती दीनवाणी
व्याकूळ नजर केविलवाणी
उभी राहिली अनवाणी
भाजून काढणाऱ्या उन्हात.

उघड्या डोळ्यात माझ्या
धुवांधार बरसला अंधार
एन ग्रीष्मात
========= 
अभिजित अत्रे
===========

3 comments:

MIhir said...

Chatka lavnari kavita.....

Umesh Isalkar said...

great ..u r capable to churn out thousand such poems that end on the note of disillusionment and pathos .. !

Padmaja Shastri said...

Really poignant! You write very well. Read your poem on ubiquitous `chinese' stuff also. My Marathi is not so good. But I understood most of it.