Monday, January 23, 2012

गीत: एकटी ती, सांजवेळी



सोडू नको एकटे मला सांजवेळी
श्वासात भास होती, मला कातरवेळी||धृ।  
  
   मिटल्या      पंखातून
   मिटती         गाणी
   फिटते          नभातून
   केशराचे      पाणी

व्याकूळ करे मला, घर चंद्रमोळी
सोडू नको एकटे, मला सांजवेळी||१||

थरारून हले पान, थरारते डहाळी
दबाधरून उभी दिसे, तिथे रात्रकाळी

   पश्चिमेच्या   वाऱ्यातून
   उदास          कहाणी
   दाही            दिशातून
   दाटती         आठवणी


दिव्या दिव्यात आज, दिसे काजळी
सोडू नको एकटे, मला सांजवेळी|| 2|| 
==============
अभिजित अत्रे
==============

वडाची फिर्याद

वडाचे झाड
कैफियत मांडून गेले
लोक मला दोऱ्यात
गुंडाळून गेले

माझ्याच पारंब्यांचा
आवरेना मला पसारा
ते तर जन्मांच्या
गाठी बांधून गेले

या पिंपळाचे कसे
बरे चालले आहे
फेकतो कि याच्यावर
अवघे विश्व तरुन गेले

याच्या पानांनाही
तिच्या वहीत जागा
आमच्या फांदीवर साले
घुबड शिटून गेले

नाही दिली फिर्याद
तुम्ही आता म्हणाल
मनही याचे खोडागत
निबर बनून गेले

पण खर सांगू
कधीतरी ती बघेल म्हणून
स्व:ताची जाळीजाळी होईपर्यंत थांबणे
मला नसते जमून गेले.
========
अभिजित अत्रे
===========

Monday, January 16, 2012

कणव


त्यालाही रोज दिसते
बस थांब्याच्या शेजारी
आल्युंमिलीयमच्या भांड्यात
रटरटणारी भूक


तोही होतो कासावीस
सिग्नलला जेव्हा
बालपणीच पिकलेले हात
त्याच्या गाडीचे बॉनेट पुसतात
रुपया दो रूपयांसाठी


तोही जातो शरमून
जेव्हा काही टारगट
करतात पाचकट विनोद
तिच्या टोपलीतून उचलताना
कर्दमलेले गजरे


तोही जातो गलबलून
जेव्हा त्याच्या वडिलांच्या वयाचा
लंगडा भिकारी
फिरवतो त्याच्यासमोर
एक लाचार थाळी


अशी अगणिक
दुख: टांगलेली असतात
चौका चौकात
वस्ती वस्तीत
गावा गावात
सोललेल्या बकऱ्यासारखी
उघडी नागडी


असेच काहीसे पाहिल्यावर
फिरवली होती पाठ
सिंहासनाकडे
आणि एक राजपुत्र
तुडवीत गेला होता सारे रान
बोधीवृक्षाच्या शोधात


क्षणभर त्यालाही वाटते
सिद्धार्थाच्या मागे जावे
पण प्रेषितांच्या वाटेवर
वीज अंथरलेली असते
व्यावहारिक यशस्वीतेच्या
गुढ्या उभारलेल्या नसतात
म्हणून तो
कार मधूनही उतरत नाही!


नेहमीप्रमाणेच शह देते
त्याचे विवेकी मन
त्याच्या भावनेला
आणि करते गजर
"सरव्हायवल ऑफ द फिटेस्टचा"
त्याच्या लहान मेंदूत


सिग्नलच्या पिवळ्या हिरव्या प्रकाशात
केस पिंजारलेला म्हातारा भिकारीही
त्याला आता
डार्विन सारखा दिसतो
एक रुपयाचे नाणे
त्याच्या थाळीत टाकत
तो मार्गस्थ होतो
तुमच्या- माझ्या सारखाच
=======
अभिजित अत्रे