Monday, February 13, 2012

बडबड गाणे: पोरगा विचारणार तुम्हाला जाब.

वाटले होते..
असेल सगळे सोपे सरळ
जगाला पडणार माझी भुरळ

तीन नंबरचा पोरगा बनायचे
मेंढपाळाच्या घरी जन्मायचे
दवंडी एकताच  दरबारी जायचे
मग सरळ जंगल गाठायचे

दिसली म्हातारी, म्हण तिला माय
भेटला साधू, चेप त्याचे पाय
देणार तो अंगठी, करतो काय
उडत्या गालिच्यावरूनच बाय बाय

गाठायचा तो महाल काळा
तळघराचा तोडायचा टाळा
पोपटाचा फोडायचा डावा डोळा
होणार मग राक्षस चोळामोळा

राजकन्या ती, सुंदर बाला
मला घालणार वरमाला
अर्धे राज्य खिशात घाला
अन सुखाने संसार झाला

वाटले होते...
सगळे असेल सोपे सरळ
जगाला पडणार माझी भुरळ
परि, फिरतो अजुनी लालबाग परळ
स्वप्न माझे झाले आता विरळ

जंगलात वाट सापडेना
म्हातारी-साधू भेटेना
जादूची अंगठी मिळेना
माझी चटई काही उडेना

राक्षस ही एक नसे
त्यांची तर फौज दिसे
मदतीला ही कुणी नसे
यांना आता मारायचे कसे?

सांगा बाबा, का शिकविली गोष्ट उफराटी
ठाऊक नव्हती तुम्हाला जगरहाटी?
साधू खोटा, अंगठी खोटी
राक्षस फक्त खरा, रोजच भेटी

सुचेना आता काय करावे
ठरवले आपणही राक्षस बनावे
पण राक्षस कसे बनायचे?
साल, महत्वाचेच राहून गेले शिकायचे
==============
अभिजित अत्रे
===========

5 comments:

Amol Sande alies Andy said...

Too Good.

Anonymous said...

mast...Khupach chhan aahe kavita!!

Tulip :A conversation with the self said...

i used to tell such kinds of stories to my nephew and daughter..i have to wait longer hoping they understand the worth of fairy tales, they will find some solace in the simple fabrication. Sir your poem beautifully depicts the larger canvas! nice reading !!!

Tveedee said...

क्या बात है .. !

Umesh Isalkar said...

faarch chhan ...!