तालिबान

पेपरात पानभर पसरलेले फोटो
पाठमोरी उकिडवी बसलेली स्त्री
मागे बंदूक रोखून उभा नवरा
सुटलेली गोळी
काहीच हालचाल नाही
ती मान वळवून पण पाहत नाही
आणि पळूनही जात नाही
ती तशीच बसलेली
दुसरी, तिसरी, चौथी गोळी
ती कोसळीय
थोडी धुगधुगी बाकी आहे
अजून गोळ्या
पाचवी.. सातवी.. नववी
ती शांत झालीय
भोवतालच्या गर्दीत जल्लोष
हे ही फ्रेम झालय

फोटो पाहून तिचे मन सैरभैर होऊन जाते
नवरयाच्या आठवणीने ती गलबलून जाते
दारू पिऊन रोज तिला मारणारा दादला
काल मध्यरात्री तिने दारच उघडले नाही
कुठे गेला असेल?
काय खाल्ले असेल?
रात्री बारानंतर भुर्जीची गाडी पण बंद होते
आपण भारतात, पुरोगामी महाराष्ट्रात जन्मलो
अफगाणिस्तानात नाही, नाहीतर...?

ती तशीच धावत सुटते शेजारच्या मंदिराकडे
मूर्तीच्या पायावर डोके टेकवून हंबरडा फोडते
तिच्या अश्रूंनमध्ये विरघळतात
तिच्या पाठीवरचे वळ आणि
अंगभर चिकटलेल्या बुभुक्षित नजरा
गर्दीतले चोरटे ओंगळ स्पर्श
ती अग्निपरीक्षा दिल्यासारखी
अंतर्बाह्य स्वछ होते, घराकडे वळते

पोटूशा बायकोला वनवासात पाठवणाऱ्या
देवालाही गहिवरून येते आपल्या
सनातन संस्कृतीच्या या दर्शनाने
मग तो स्वतःच स्वतःवर
फुले उधळून घेतो गाभाराभर
आणि आपल्या कृपाकटाक्षाने तो 
भरून टाकतो तिच्या घरातला रिता
घासलेटचा क्यान  
==============
अभिजित अत्रे
=============