गम्मत गाणे: चायनीज भेळ

चाल: मोठ्याने
संगीत: मकरंद अनासपुरेचा गावठी हेल
=========
घड्याळाचे सेल चाइनीज
प्लास्टिकचे वेल चाइनीज
ब्याडमींनटनचे फूल चाइनीज
कानातले डूल चाइनीज
------- जगात चारातले एक मूल, ते पण चाइनीज
***
मैत्रिणीने रेसिपी टाकलीय फेसबुकवर
शेजवान ट्रीपल राइसइचा फोटो पानावर
मीही टाकलीय कॉमेन्ट चिनीसारखी गोड
भारतीय वाटण्याला येणार बेजिंगचे मोड
--------बोला.. हिंदी चीनी भाई भाई!
***
मित्र दाखवतोय मोबाइल भारी
उल्हासनगरावर चायनाची स्वारी
राक्षबंधनालाही बाधलेत जागतिकीकरणाचे वारे
राखीचे भगवे गोंडे ही चाइनीज सारे
-------बोला..डॉक्टर कोटणीस अमर रहे"
***
 दामू दहावीला नापस झाला
दलाई लामा तरी प्रसन्न त्याला
चायनीजच्या टाकल्यात गाड्या तीन
बाकावर बसून हाणता येते जीन
--बोला..हक्का नुडल्स खाणे आमचा जन्मसिद्ध हक्क आहे
***
दूर दूर सारा आता जपानी निन्न्जा
चिन्याला करा आता आपला भांजा
रक्ताळला जरी हाताचा पंजा
पतंगातून लोंबूदे तरी, चाइनीज मांजा
-----लवकरच मिळणार.. होळी स्पेशल.. चाइनीज गांजा
***
केसरीची पानभर जाहिरात
चायनाची टूर वीस हजारात
कशाला उरी टाइनामन स्क़्वेअरची खंत?
पहा लांबच लांब पसरलेली कीर्तिमान भिंत
--- बोला.. कम्यूनिझंम झिंदाबाद, तिबेट-अक्साईचिन झिंदाबाद
***
आपल्या इंडियन्सना महत्वच कळत नाही हेरीटेजचे
ए, विस्की दे, चायनीज भेळ दे, पैसे घे सिगारेटचे
द्यानेश्वाराने तर भिंत चालवलेली आकाशात गरागरा
प्रिझव केली असती, च्याएनाचा जिरला नसता तोरा?
-----"बारमध्ये बसा बसा...हळू हळू भिंतही हलते".
***
शेजारच्य आज्जी आल्यात तीर्थयात्रेवरून
जप मोजायचे चीनी यंत्र आणलय हरिद्वारवरून
गंगाजलाचा चाइनीज गडू, स्लाइडिंग सील असलेला
तीनदा वापरता येतो, परत जायलाच नको गंगेला
--गडू उपडा करू करू...आज्जी, आजोबा..मग कोणाला मारू?
***
आज्जीनी भेट दिलाय चायनिज गणपती खास
उदबत्तीच्या पुड्यामध्ये झुरळाचा भास
शेवयाच्या खिरीला येतोय नुडल्सचा वास
कणकेला लावणार बायका आता सोया स्वॉस
-- बस टू मिनिट्समध्ये तयार होणार बघा जेवण सुग्रास
***
ड्र्यगनने काबीज केलीय सगळी बाजारपेठ
घरी दारी सर्वत्र चीनी वस्तू उमेठ
तुळशीबागतरी नको बनायला शांघायची पेठ
आत्ता खुडलाच पाहिजे या म्याग्गीचा देठ
--- पण माझ्या नवसाला पावणार का हा..चायनिज दगडूशेठ?
=============
अभिजित अत्रे
=========

एन ग्रीष्मात

तुला फक्त उसवलेला अंधारच दिसतो
दिसत नाही हा उजेड, हा आकाशदिवा
दिसत नाहीत या बागा, ही फुले?
सवाल केला दोस्ताने

खरच चुकलेच माझे जरा
मी ही बांधून घेतली होती
ओंगळ झापडे, काळोखाची
पटले मला मित्राचे
डोळे लावले प्रकाशाचे

दिसला खूप खूप उजेड
दिसल्या सुंदर सुंदर बागा
दिसली रंगीबेरंगी फुले
गुलाब, डेलिया आणि
कार्नेशन्स!

इतक्यात ती चिमुकली आली समोर
त्याच फुलांचा गुच्छ घेऊन
"एक तरी घ्या, साहेब. इस रुपयाला देते.
बोनी करा साहेब. अजून च्यापन पिली नाय,"
म्हणाली ती दीनवाणी
व्याकूळ नजर केविलवाणी
उभी राहिली अनवाणी
भाजून काढणाऱ्या उन्हात.

उघड्या डोळ्यात माझ्या
धुवांधार बरसला अंधार
एन ग्रीष्मात
========= 
अभिजित अत्रे
===========

पेटंट

त्याच्याच शेपटासारख्या
लांब रांगेत उभा होता तो
अमेरिकी पेटंट आणि ट्रेडमार्क
ऑफिसच्या बाहेर
चेहरा ओळखीचा, पण वेश वेगळा
हातात जुन्या-नव्या फोटो फ्रेम्स
देवळातून गोळा केलेल्या


देवा तुम्ही इथे?. ओरडलोच मी
हळू बोल वत्सा
जाड ओठातून बारीक शब्द झिरपले
देशाचेच काम घेऊन आलोय इथे
परवा हिमालयात वाचली बातमी
हळदीचे पेटंट अमेरिका हडप करणार होती
नशीब कुणा एका शास्त्रज्ञाने ते वाचवले
माझे पेटंट मीच वाचवायला हवे ना?


तुमचे कसले पेटंट देवा?, मी
असे काय करतोस, वत्सा
अरे पहिली ओपन हार्ट मीच केली नाही का?
त्याचे पेटंट नको घ्यायला, म्हणाला तो
आणि दाखवू लागला त्याच्या तसबिरी
छाती फाडून रामपंचायत सीन दाखवणाऱ्या


नंबर पुकारल्यावर गेला आत उड्या मारत
तासाभराने आला बाहेर
थोडा उदास, थोडा आनंदी
काय झाले देवा विचारल्यावर
ओरडला भक्तांच्या नावाने
त्यांना तसबिरी चालत नाहीत पुरावा म्हणून
म्हणाले प्रात्यक्षिक करून दाखवा
तीनदा रोवली नखे, पण
छाताडा पर्यंत पोचलीच नाहीत
तिन्ही वेळेला ढलप्या खाली पडल्या

शेंदराच्या 

युगान युगे केवढा शेंदूर फसलाय तुम्ही

छाती फाटणार कधी आणि राम दिसणार कधी?


अरे रे.. तुझी ट्रीप वाया गेली की, मी
नाही, अगदीच वाया नाही गेली वत्सा
ओपन हार्टचे नाही पण दुसरे एक पेटंट
दिले त्यांनी भारताला, कोणते रे?
 मी विचारले, तेव्हा हसत म्हणाला
शेंदराचे रे शेंदराचे!
============
अभिजित अत्रे
=========

बडबड गाणे: पोरगा विचारणार तुम्हाला जाब.

वाटले होते..
असेल सगळे सोपे सरळ
जगाला पडणार माझी भुरळ

तीन नंबरचा पोरगा बनायचे
मेंढपाळाच्या घरी जन्मायचे
दवंडी एकताच  दरबारी जायचे
मग सरळ जंगल गाठायचे

दिसली म्हातारी, म्हण तिला माय
भेटला साधू, चेप त्याचे पाय
देणार तो अंगठी, करतो काय
उडत्या गालिच्यावरूनच बाय बाय

गाठायचा तो महाल काळा
तळघराचा तोडायचा टाळा
पोपटाचा फोडायचा डावा डोळा
होणार मग राक्षस चोळामोळा

राजकन्या ती, सुंदर बाला
मला घालणार वरमाला
अर्धे राज्य खिशात घाला
अन सुखाने संसार झाला

वाटले होते...
सगळे असेल सोपे सरळ
जगाला पडणार माझी भुरळ
परि, फिरतो अजुनी लालबाग परळ
स्वप्न माझे झाले आता विरळ

जंगलात वाट सापडेना
म्हातारी-साधू भेटेना
जादूची अंगठी मिळेना
माझी चटई काही उडेना

राक्षस ही एक नसे
त्यांची तर फौज दिसे
मदतीला ही कुणी नसे
यांना आता मारायचे कसे?

सांगा बाबा, का शिकविली गोष्ट उफराटी
ठाऊक नव्हती तुम्हाला जगरहाटी?
साधू खोटा, अंगठी खोटी
राक्षस फक्त खरा, रोजच भेटी

सुचेना आता काय करावे
ठरवले आपणही राक्षस बनावे
पण राक्षस कसे बनायचे?
साल, महत्वाचेच राहून गेले शिकायचे
==============
अभिजित अत्रे
===========

एका प्रभागातील निवडणूक

वजीराच्या जोरावर
प्याद्याला पुढे करून
काळ्या राजाला शह देण्याची
जुनीच पद्धत, थेट
बुद्धिबळाच्या पटावरून उचललेली

सफेद राजा बसलेला असतो सुख:नैव
त्याच्या सुरक्षित क्यासलमध्ये
आणि, वाजीरही असतो खुश
शेवटी त्याचेच राज्य चालते
चौसष्ट घरात

पण आता बदलली आहेत
लढाईची परिमाणच, आणि
काळ्या-पांढऱ्या राजांची झाली आहे
दिलजमाई, एकशे अठ्ठावीस घरांवर
जोडीने राज्य करायच्या वायद्यावर

शेजारीच उभे असणाऱ्या बेसावध
वजीराच्या पोटात खुपसलाय त्यांनी
विश्वासघातकी लालभडक सूरा
फेकून दिलीत त्यांची कलेवर पटाबाहेर
आणि लवकरच सुरु होणार आहे
एक अनिर्बंध सत्ता दोन्ही राजांची
मोठ्या पटावर

भयभीत झाले आहेत घोडे आणि उंट
नवीन वजीर तयार व्हायला हवेत
त्यासाठी दामटवायला लागेल
एखादे प्यादे पुढे पुढे, दोन्ही
राजांची करडी नजर चुकवून
पण त्याला लागेल बराच वेळ
प्याद एकच घर चालते एकवेळ

परिस्थिती कठीण आहे आणि
दोन राजांचा अश्वमेध रोखणे
जमणार नाही म्हातारया उंटांना
खेळाचे सगळेच नियम बदलेत
आता गरज आहे
चारीही हत्तींनी एकत्र येवून
तिरक चालण्याची!
==========
अभिजित अत्रे
============

शोधू कुठे तुला.........

शोधू कुठे तुला,  रस्ते हरवलेले

गर्दीत भाविकांच्या, मंदिर झाकलेले

देणगीच्या ओझ्याने, गाभारे वाकलेले
अभिषेकाच्या पावतीने, सोवळे बाटलेले

छत बदलले तरी, आभाळ फाटलेले
वेश नवे तरी, भाव ठिगळलेले

चीस्तीच्या कबरीला, चादरीत लपेटलेले
नक्षीदार गावाक्षाला, नवसात ओवलेले

खिळ्यांनीही स्व:चे, हुंदके दाबलेले
इथेही प्रेषितांचे, रक्त सांडलेले

महापुजेला विठोबाच्या, हेलीकॉप्टर उतरलेले
तीरावरून इंद्रायणीच्या, विमान कधीच उडालेले

शोधू कुठे तुला.........
=======
अभिजित अत्रे
========

सिंहासन

त्या तिथे खोदा
तिथे दडवली आहेत
पिळदार बाहूंवर सजलेली
सोन्याची कडी

त्या भुयारात मिळतील

तिच्या स्वयंवरासाठी खास घडवलेले

पाचूचे बाजूबंद
अन, त्या पेटीत आहे
मानस सरोवरातील राजहंसांचा चारा
पोपटाच्या डोळ्यासारखे गोल गोल मोती
पलीकडच्या तळघरात आहे ते धनुष्य
त्यालाही मढवून ठेवले आहे नवंरत्नांनी
तेवढी ती सन्दुक मात्र
जपून उचला
त्यात आहेत ते मयसभेतील
बिलोरी आरसे आणि
स्फटिकाची झुंबरे
सांगत होता तो इतिहासपुरुष
पुरातत्व खात्याच्या चार संशोधकांना
ज्यांनी खोदून काढला होता
धरणीच्या उदरात लुप्त झालेला
एका महापराक्रमी विराचा राजमहाल

पण जेव्हा मारला गेला हातोडा
तख्ताखालच्या संगमरवरी फरशीवर
तेव्हा क्रोधीत झाला तो इतिहासपुरुष
थांबा! तेवढे ते भुयार खोदू नका
तिथे काहीच नाही महत्वाचे
किंचाळला तो.
तरीही उतरले संशोधक त्या
अंधारलेल्या तळघरात, आणि
घेऊन आले बाहेर एक
शेवाळलेली पेटी

पण खरे ठरले भाकीत इतिहासपुरुषाचे
त्या पेटीत होते एक
गंजलेल्या बाणाचे पाते,
एक भुस्सा झालेले लाकडी चक्र,
एक निळे जांभळे निस्तेज चिलखत
आणि, हाडाचा एक लहान तुकडा.

त्या दिवसापासून बंदी घातली गेलीय
सिंहासनाखालची भुयारे खोद्ण्यावर
आणि ही बंदी रास्तही आहे
कारण कोणत्याही सिंहासनाखाली
तसे काहीच नसते मौल्यवान

तिथे सापडते फक्त
शिखंडी आडून लक्ष्यभेद करताना
शरमून अक्षय भात्यातच रुतलेले

न सुटलेल्या पहिल्या बाणाचे पाते

तिथे असते फक्त एक जुने रथचक्र
जे रुतले होते रणात  आणि
ज्याच्या अरीवर मारला होता गेला होता
एक शापित योद्धा
तिथे असतात कुणाचीतरी
फसवून आणलेली निरुपयोगी
कवचकुंडले
आणि हो,असतो तिथे
एक कोवळेपणी कापलेला
अंगठा

या आणि अशाच सटर फटर
वस्तू असतात तख्ताखाली
मूल्यहीन आणि फुटकळ
पण त्यांच्यावरच उभे असते
प्रत्येक सिंहासन!
==========
अभिजित अत्रे