Monday, January 23, 2012

वडाची फिर्याद

वडाचे झाड
कैफियत मांडून गेले
लोक मला दोऱ्यात
गुंडाळून गेले

माझ्याच पारंब्यांचा
आवरेना मला पसारा
ते तर जन्मांच्या
गाठी बांधून गेले

या पिंपळाचे कसे
बरे चालले आहे
फेकतो कि याच्यावर
अवघे विश्व तरुन गेले

याच्या पानांनाही
तिच्या वहीत जागा
आमच्या फांदीवर साले
घुबड शिटून गेले

नाही दिली फिर्याद
तुम्ही आता म्हणाल
मनही याचे खोडागत
निबर बनून गेले

पण खर सांगू
कधीतरी ती बघेल म्हणून
स्व:ताची जाळीजाळी होईपर्यंत थांबणे
मला नसते जमून गेले.
========
अभिजित अत्रे
===========

2 comments:

subhash sonawane said...

I liked this poem very much. True human feelings expressed by "Vad"

atre-uvach said...

Dear Sonawane sir. Thank you for your kind words. continue your support and blessings.
warm regs
abhijit