वडाचे झाड
कैफियत मांडून गेले
लोक मला दोऱ्यात
गुंडाळून गेले
माझ्याच पारंब्यांचा
आवरेना मला पसारा
ते तर जन्मांच्या
गाठी बांधून गेले
या पिंपळाचे कसे
बरे चालले आहे
फेकतो कि याच्यावर
अवघे विश्व तरुन गेले
याच्या पानांनाही
तिच्या वहीत जागा
आमच्या फांदीवर साले
घुबड शिटून गेले
नाही दिली फिर्याद
तुम्ही आता म्हणाल
मनही याचे खोडागत
निबर बनून गेले
पण खर सांगू
कधीतरी ती बघेल म्हणून
स्व:ताची जाळीजाळी होईपर्यंत थांबणे
मला नसते जमून गेले.
========
अभिजित अत्रे
===========
कैफियत मांडून गेले
लोक मला दोऱ्यात
गुंडाळून गेले
माझ्याच पारंब्यांचा
आवरेना मला पसारा
ते तर जन्मांच्या
गाठी बांधून गेले
या पिंपळाचे कसे
बरे चालले आहे
फेकतो कि याच्यावर
अवघे विश्व तरुन गेले
याच्या पानांनाही
तिच्या वहीत जागा
आमच्या फांदीवर साले
घुबड शिटून गेले
नाही दिली फिर्याद
तुम्ही आता म्हणाल
मनही याचे खोडागत
निबर बनून गेले
पण खर सांगू
कधीतरी ती बघेल म्हणून
स्व:ताची जाळीजाळी होईपर्यंत थांबणे
मला नसते जमून गेले.
========
अभिजित अत्रे
===========
2 comments:
I liked this poem very much. True human feelings expressed by "Vad"
Dear Sonawane sir. Thank you for your kind words. continue your support and blessings.
warm regs
abhijit
Post a Comment